Kulturang Pinoy: Santo Nino

Kaninang umaga ay na-"trap" ako sa kahabaan ng Rosario Ave. sa lungsod ng Pasig. Pangkaraniwan ay mag-iinit ang ulo ko dahil malamang dahil ito sa trapik o di kaya may nasairaan o may nagbangaan lalo na't mahuhuli na ako sa pagpasok sa ospital. Ngunit matapos ko usisain ang puno't dulo nito, ang pagkainis ko ay biglang napalitan ng pagkagalak, sapagkat may mahabang prusisyon pala ng mga Santo Nino sa daang ito. Andaming tao bitbit-bitbit ang kani-kanilang mga imahen ng Santo Nino. Doon ko lamang napagtanto na pista nga pala ng mahal na poon ng Santo Nino.





Santo Nino de Cebu

Ang imahen ng Santo Nino ay marahil pinakaunang imaheng Katolika dito sa Pilipinas. Ayon sa kasaysayan, ang mananakop na si Ferdinand Magellan ay may dala nito nung sya ay dumating dito noong 1521 nang ipinalaganap nila ang Kristyanismo dito sa Pilipinas. Ang imaheng ito ay iniregalo niya kay Reyna Juana ng Mactan nang ang huli ay binyagan bilang Kristyano. Noong 1565, sinadyang sunugin ng mga Kastila ang malaking bahagi ng Cebu. Ngunit may isang sundalo na himalang nakakita sa imahen ng Santo Nino na naligtas mula sa apoy. Ang imaheng iyon ay kasalukuyang nakalagak sa Katedral ng Cebu. Ito ay dinadayo ng mga deboto at tuwing Enero ay idinadaos ang makulay na Sinulog bilang pagpupugay sa Poong Santo Nino.

Ang debosyon at pagkilala sa Santo Nino ay laganap sa Pilipinas. Bawat tahanan, mga establisimyento at maging sa sasakyan ng mga Katolikong Pilipino ay may Santo Nino sa altar. Marahil ang pagiging kabataan ng hitsura nito ay lalong nagpapalapit sa kanya sa puso ng mga Pilipino. At bagaman mukhang bata at inosente, hindi nalilimutan ng mga deboto ang kapangyarihan at pagbibigay biyaya ng mahal na poon.



  

Santo Nino Sapatero

Ang kanyang kapistahan ay ipinagdiriwang sa maraming bahagi ng Pilipinas tulad ng Cebu, sa isla ng Panay, sa Pandacan at sa Tondo. Ngunit di rin pahuhuli ang "Adik sa Santo Capital of the Philippines" na Marikina City. Bagaman hindi kasing-bongga, kasing-kulay at kasing-sagana ng pagdiriwang ng mga  nabanggit, taun-taon ay ipinagdiriwang din sa iba't ibang parokya at kapilya dito sa Marikina ang pista ng Poong Santo Nino. Dito sa aming barangay na Calumpang ay nagkakaroon pa noong mga nakaraang panahon ng Ati-atihan at pagpaaagaw ng mga kendi at mga kukutin sa daan. Naaalala ko ang mga panahon na matino pa ang pag-iisip ng aking lola. Madalas syang magpa-aagaw ng mga kendi mula sa balkonahe ng kanyang bahay. Tapos dun din kami magtatago dahil takot kami sa uling ng mga nag aAti-atihan.

Ngayong taong ito, walang Ati-atihan ngunit meron pa ring pagtatambol, pagpapaagaw ng kendi (at oo, pati pansit na naka-plastic pinapaagaw) at prusisyon ng kay dami-daming imahen ng Santo Nino. Maliit man o malaki, nakadamit magara man o hindi, de-gulong man o wala, may naka-damit prinsipe, may nakapanglaboy, may naka-Spiderman, may naka-pambahay, may nakapang-karnabal....Andami nila. Napa-"anak ng Tinapay" nga ang pari nang makita ang iba't iba at maraming uri ng Santo Nino. Hindi nawala ang pagkilala ng aming mga ka-baranggay kay Santo Nino. Isa ito sa pinakamasayang prusisyon na naganap dito sa amin sa nakalipas na mga taon. At kahit na mas inaabangan ko ang prusisyong pang-Mahal na Araw, ako ay naniniwala na ang tradisyong ito ay di dapat mawala sa mga susunod na panahon.



Ang mga Deboto